Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά;

Lost Thinker

Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.

Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.

Ο μύθος της μητρότητας – όπως κάθε μύθος – είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν’ αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 528 επιπλέον λέξεις

Λογοκρισία: Φίμωτρο στην ταινία «Ο Αντίχριστος» του Λαρς Φον Τρίερ για βία και σεξουαλικότητα.

Πιο πολύ ενοχλούν τη Μεσαιωνική Ευρώπη οι εικόνες του σινεμά παρά τα πνιγμένα παιδιά του Αιγαίου.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 840 επιπλέον λέξεις

Aναμνήσεις από τις καλοκαιρινές διακοπές στο λύκειο

Με το που τελείωνε η σχολική χρονιά, έπιανα δουλειά για κανα-δυο μήνες σε μια αποθήκη ενός μεγάλου super market της Νέας Σμύρνης σαν φορτοεκφορτωτής. «Παιδική εργασία» θα σκεφτείτε και θα έχετε δίκιο. Αλλά εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν τέτοια κωλύματα. Και τα λεφτά ήταν καλούτσικα. Κάθε μέρα λοιπόν πήγαινα στην αποθήκη στη Πειραιώς και φόρτωνα-ξεφόρτωνα φορτηγά μαζί με 2-3 άλλους εργάτες. Όταν έφτανα νωρίς, πριν ανοίξει η αποθήκη, καθόμουν και χάζευα κάτι αρουραίους που έπιναν νερό από μια βρύση εκεί έξω. Πάνω από την αποθήκη ήταν ένα βυρσοδεψείο. Η μπόχα ανυπόφορη αλλά την συνήθιζες μετά από λίγο.

Ο αποθηκάριος και ένας οδηγός είχαν στήσει το δικό τους «μαγαζάκι» στην επιχείρηση. Έπαιρναν όλα τα ακατάλληλα/προς επιστροφή τρόφιμα, τα σένιαραν όσο μπορούσαν και τα ξαναδιοχέτευαν στα παντοπωλεία.

Ο μεγάλος εφιάλτης μας ήταν τα εβαπορέ. Οι κούτες τους ήταν πολύ βαριές και ασήκωτες. Όταν έφτανε νταλίκα με παραλαβή από εβαπορέ, όλοι σφίγγαμε τα δόντια και βλαστημάγαμε. Οι ντάνες των εβαπορέ έφταναν τα 3-4 μέτρα ύψος. Κάθε επίπεδο είχες 5-6 κούτες περίπου. Φανταστείτε τις ποσότητες.

Μια μέρα ο αποθηκάριος μου ζήτησε να πάω μετά το σχόλασμα με έναν οδηγό να πάρουμε μερικές κούτες με «καρνέισον». Θα μου έδινε κάτι παραπάνω για αυτή την δουλειά. Χρειαζόμουν τα χρήματα και τα καρνέισον ήταν ελαφριά, σχετικά. Οπότε δέχτηκα. Με προβλημάτισε το γεγονός πως αντί να πάρουμε το μικρό φορτηγάκι, πήραμε το μεγάλο. Τελικά, κατέληξα στο λιμάνι να γεμίζω το μεγάλο φορτηγό με εβαπορέ. Και μετά έπρεπε να το αδειάσω στην αποθήκη. Γύρισα σπίτι σκοτωμένος. Την άλλη μέρα ήμουν ξανά εκεί.

Από όλους τους συναδέλφους, θυμάμαι έναν συμπαθέστατο τυπάκο που δούλευε εκεί από πάντα, μάλλον. Δεν ήταν πολύ ξύπνιος αλλά είχε ένα τεράστιο χαμόγελο, γυαλιά μυωπίας με χοντρούς σκελετούς, πάντα φόραγε ένα άσπρο πουκάμισο(!) και ζούσε με την μάνα του που είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Ενώ ήταν πάντα γελαστός και πλακατζής, κάποιες φορές, όταν κάναμε διάλειμμα για κολατσιό (εκείνα τα φοβερά εργατικά σάντουιτς με τα πάντα μέσα), τον άκουγα να μονολογεί με σκυφτό το κεφάλι: «Καημένη μου ζωή… Καημένη μου ζωή…» Νομίζω πως αυτός ο άνθρωπος είναι από εκείνους που με σημάδεψαν για πάντα.

Όταν η θάλασσα είναι καλή με τα προσφυγόπουλα

Το Τραγούδι του Δρόμου

Αριστερή πλατφόρμα

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Ο μικροαστός ποιητής και στέλεχος της εγχώριας πατριωτικής αριστεράς Μανόλης Αναγνωστάκης, γράφει σ’ ένα του ποίημα, πως δεν παραδέχτηκε την ήττα. Κανένας μικροαστός δεν παραδέχεται την ήττα. Μια χαλαρότητα και μιαν αγαλλίαση μπροστά στις πρακτικές του περιφερειακού φαλλοκρατικού καπιταλισμού έφερε την ήττα σ’ αυτούς που είχαν προαναγγείλει μεγαλειωδώς νίκη νταούλια ζουρνάδες και αριστερή ελεημοσύνη. Μιαν αριστερά που ξεκίνησε ως Εσωτερικού με γαλλοτραφείς διανοητές και βαρόνους μεσοαστικής κουλτούρας. Όσοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την ουτοπική δερματίτιδα του μεγάλου κόμματος έστησαν παραμάγαζα για να δελεάσουν αγνούς ρομαντικούς νέους που έκαναν την επανάσταση στα πάτρια δεξιά εδάφια και θελαν ένα κόμμα όχι συντελειακό και συγκρουσιακό αλλά ρυθμιστικό και φιλελεύθερο. Διότι οι αριστεροί του Εσωτερικού ήσαν φιλελεύθεροι άνθρωποι δημοκράτες με ομόλογα εξοχικό και ταξίδια αναψυχής στην Ευρωπαϊκή άβυσσο του διαφωτισμού. Άριστοι καθηγητές νεωτερικοί ακαδημαϊκοί αλλά τόσο μακριά απ’ το προλεταριάτο όσο η ζώνη του Κάιπερ απ’ τον ήλιο. Κι όταν αποφασίσεις να το παίξεις…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 188 επιπλέον λέξεις

Ο φόβος τρώει τα σωθικά

Τρου στόρυ: Στην Νορβηγία η νυχτερινή έξοδος σε ένα καλό εστιατόριο κοστίζει μια μικρή περιουσία. Παρόλα αυτά, είναι σύνηθες το φαινόμενο να βλέπεις τους Νορβηγούς καλοντυμένους να στέκονται στην ουρά στο πεζοδρόμιο, περιμένοντας να αδειάσει ένα τραπέζι για να μπουν μέσα. Και αυτό, σε θερμοκρασίες …Νορβηγίας!

Σε ένα τέτοιο εστιατόριο δούλευε ένας θεόρατος πορτιέρης, ας τον πούμε Όλαφ. Είχε ένα υπεροπτικό ύφος που του το χάριζε η –προσωρινή– θέση εξουσίας που είχε απέναντι σε όσους θεωρούσε στο μυαλουδάκι του σαν «ανώτερούς» του. Με ευγένεια μεν, αλλά αυστηρά δε, έδινε το ΟΚ για να περάσει η επόμενη παρέα όταν έβγαιναν κάποιοι πελάτες.

Επόμενος στην σειρά ήταν ένας Άραβας, ας τον πούμε Άχμεντ. Όχι οπωσδήποτε Σαουδάραβας αλλά αραβικής καταγωγής. Περίμενε και αυτός υπομονετικά, με την φίλη του που ήταν Νορβηγίδα και η οποία δεν έβλεπε την ώρα και την στιγμή να μπει μέσα γιατί είχε ξυλιάσει.

Όταν πια ήταν η σειρά τους, η κοπελιά δεν περίμενε το ΟΚ από τον Όλαφ και όρμησε μπροστά για να χωθεί στην ζεστασιά του μαγαζιού. Ο Όλαφ αντέδρασε αμέσως. Άπλωσε την τεράστια, σαν κουπί, χερούκλα του στο στήθος της και της έφραξε τον δρόμο ξεκινώντας να πει: «Περιμένετε, παρακαλώ!»

Δεν πρόλαβε να κάνει κιχ… Σε κλάσματα του δευτερολέπτου είχε σωριαστεί στο πεζοδρόμιο με τον λαιμό του ανοιγμένο πέρα ως πέρα από το μαχαίρι του Άχμεντ. Πανικός, φωνές, τσιρίδες σκέπαζαν τον επιθανάτιο ρόγχο του Όλαφ. Αργότερα, στην κατάθεσή του ο Άχμεντ –που παρεπιμπτόντως δεν έκανε καμιά προσπάθεια να αποδράσει– εξηγούσε στους αστυνομικούς τον πολύ απλό λόγο για την πράξη του: «Μα έβαλε το χέρι του πάνω στο στήθος της κοπέλας μου!»

Οι Νορβηγοί –όπως και άλλοι λαοί της «πολιτισμένης» Δύσης– θεωρούν εαυτούς μη ξενόφοβους και φιλικά προσκείμενους προς τις ξένες κουλτούρες. Από την δική μου εμπειρία, φιλικός μπορείς να είσαι και με ένα αδέσποτο σκυλί που θα βρεις στον δρόμο και θα το φροντίσεις. Αυτό μπορεί να σε κάνει φιλόζωο αλλά με τίποτα δεν αποδεικνύει πως σέβεσαι το ζώο όσο και τον άνθρωπο. Αν σε δαγκώσει για οποιονδήποτε δικό του λόγο, ίσως θυμώσεις και στην καλύτερη περίπτωση, ίσως το αφήσεις στην μοίρα του. Στην χειρότερη, θα του ρίξεις κλωτσιά. Εκτός και αν πραγματικά το σέβεσαι εξίσου. Γιατί οι σκύλοι δαγκώνουν καμιά φορά ακόμη και το χέρι που τους ταΐζει. Το γιατί το ξέρουν αυτοί μόνο.

Earth’s most fearsome forces of nature

Earth’s most fearsome forces of nature http://ow.ly/KzNRT

Κυνήγια

ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Γράμμα στους κυνηγούς της εκλογικής μου περιφέρειας

Φίλε κυνηγέ σου προτείνω αντί να κάνεις πόλεμο και να γυαλίζεις όπλα να καθίσεις σπίτι σου και να γαμήσεις. Κι αν σου είναι δύσκολο το γαμήσι μπορείς να τον παίξεις. Δόξα το γιου πόρν η τεχνολογία μπορεί να σου δώσει ιδέες και θάρρος. Αυτή την αισχρή μαλακία που έχεις ονομάσει σπορ, κάνοντας τη σφαγή καρναβάλι και διασκέδαση, νομίζω πως πρέπει να την κόψεις. Δεν είμαι οικολόγος και δεν ξέρω τι σημαίνει να είσαι οικολόγος. Ξέρω βεβαίως διάφορους μαλάκες που βάζουν πέτρες στο καζανάκι και δουλεύουν στο φουλ τα κλιματιστικά στη Σόλωνος γράφοντας οικολογικά άρθρα για την πράσινη ανάπτυξη και την πράσινη σκατούλα τους. Ξέρω επίσης κι αυτούς που σας ανέχονται και δεν νιώθουν αηδία με την τόση αγριότητά σας. Αλλά είπαμε, είναι ο ασύνειδος ρομαντισμός των μικροαστών που τους κάνει να μην αηδιάζουν με τίποτε. Ούτε βεβαίως μ’ αυτούς που τους έχουν για…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 376 επιπλέον λέξεις

Το ριζοσπαστικό πρόσωπο των Saud

του S. Irfan Habib

Είναι πραγματική ειρωνία το γεγονός πως το κράτος της Τουρκίας σήμερα έχει εμπλακεί στην στήριξη της τρομοκρατικής ομάδας με την επωνυμία Ισλαμικό Κράτος (IS), η οποία είναι ταγμένη στην εξάπλωση του Wahhabi Islam σε όλο τον κόσμο. Ο σημερινός Γουαχαμπισμός, εδραιωμένος και στηριζόμενος από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, ξεκινάει την βίαιη, εγκληματική ιστορία του τον 19ο αιώνα. Αν είμαστε διατεθειμένοι να δούμε την απαρχή του, δεν θα εκπλαγούμε από την παντελή έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος για την ανθρώπινη ζωή ή οτιδήποτε άλλο που δεν συνάδει με την στενόμυαλη και σεκταριστική του ατζέντα. Ας δούμε πρώτα από όλα την ειρωνία, όμως.

Η πρώτη που βίωσε το Wahhabi Islam ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτό έγινε αμέσως με την ίδρυσή του στην περιοχή της Κεντρικής Αραβίας. Ο εκρηκτικός συνδυασμός του Ισλαμιστή θεολόγου Abdul Wahhab από τον 18ο αιώνα και του πρώτου μονάρχη της Σαουδικής Αραβίας Ιμπν Σαούντ απετέλεσε μια σημαντική πρόκληση στην Οθωμανική κυριαρχία. Επίσης, έθεσαν υπό αμφισβήτηση τις δεδομένες Ισλαμικές πρακτικές και τα κυρίαρχα μέχρι τότε δόγματα. Οι Τούρκοι, όχι μόνο υπερασπίστηκαν την κυριαρχία τους, αλλά και το μυστικιστικό Ισλάμ το οποίο υποστήριζαν τόσα χρόνια. Οι Οθωμανοί πολέμησαν και τελικά εξόρισαν τους Wahhabis στις Αραβικές ερήμους όπου και παρέμειναν για έναν αιώνα περίπου. Η μισαλλοδοξία των Wahhabi καταδικάστηκε από τους Τούρκους σαν εγκληματική και αντι-Ισλαμική. Η λυπηρή ειρωνία είναι πως σήμερα, το τουρκικό κράτος, έχει επιβιβαστεί στο βαγόνι των Wahhabi, ξεχνώντας τελείως τους Μπεκτασήδες, τους Καντίρι και όλα τα δερβίσικα τάγματα που είχαν ανθήσει τόσους αιώνες. Η ατζέντα του Ισλαμικού Κράτους σήμερα είναι απλά μια επέκταση του σατανικού σχεδίου που κατέστρωσε ο Abdul Wahhab σχεδόν διακόσια χρόνια πριν. Ας ρίξουμε μια ματιά στο αποκαλούμενο πουριτανιστικό Ισλάμ που προτείνεται από τους Wahhabi, την βίαιη διαφοροποίησή τους από τους Μουσουλμάνους που απεχθάνονται και τον παραλληλισμό με τους σύγχρονους τρομοκράτες του IS.

Ατζέντα μίσους

Ο Muhammad ibn Abdul Wahhab, ιδρυτής του Γουαχαμπισμού, και ο ριζοσπαστικός, απομονωτικός πουριτανισμός του έγινες πιο δολοφονικός όταν ο Ιμπν Σαούντ αποφάσισε να εισάγει την θρησκοληψία του στα στρατεύματά του. (όταν λέμε «στρατεύματα» εννοούμε μια φυλή βεδουίνων που είχε επικρατήσει ανάμεσα σε πολλές στις πάμφτωχες ερήμους της Nejd.) Έτσι είχε την ευκαιρία ο Wahhab, μαζί με τον Ιμπν Σαούντ, τον ιδρυτή της Σαουδικής Αραβίας, να καταστρώσουν το σεκταριστικό και μισαλλόδοξο σχέδιό τους. Αποκήρυξε τους αντιπάλους του και όλους τους μουσουλμάνους που δεν αποδέχονταν την θεωρία του και τους κήρυξε αποστάτες και ειδωλολάτρες. Κατέρριψε τους προφήτες, τους θεολόγους, τους αγίους και όλες τις ιερές μέχρι τότε μορφές. Οι Σιίτες και οι Σούφι, καθώς και άλλοι μουσουλμάνοι που θεώρησε μη ορθόδοξους, μπήκαν στο στόχαστρο της καταστροφής. Καθώς και όλα τα άλλα δόγματα και θρησκείες. Με αυτό το δόγμα, στρώθηκε το θεμέλιο του Ισλαμικού φονταμενταλισμού, που οδήγησε τελικά στην τρομοκρατία που απειλεί τις ζωές όχι μόνο των Μουσουλμάνων αλλά όλου του κόσμου.

Οι περισσότερες από τις Ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες σήμερα, έχουν επηρρεαστεί από αυτή την πολιτική ιδεολογία. Τα πετροδόλαρα των Σαουδαράβων έχουν καταφέρει να καθιερώσουν αυτό το στέλεχος του Ισλάμ σαν το αληθινό, καθαρό Ισλάμ, και οποιαδήποτε απόκλιση θεωρείται αντι-Ισλαμική. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δυτικοί συγγραφείς υιοθέτησαν την στάση του Wahhabi σαν αληθινή και βάφτισαν το παραδοσιακό Ισλάμ «παρακμιακό». Ο αμερικανός δημοσιογράφος Stephen Schwartz παραλληλίζει την απόρριψη της πνευματικότητας από τους Wahhabi με την απόρριψη των αγίων της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από τους Προτεστάντες. Δυτικοί παρατηρητές παραλληλίζουν το κίνημα με την Μεταρρύθμιση. Ατυχώς, δεν κατάφεραν να διακρίνουν την μεταρρύθμιση από την μισαλλοδοξία.

Το IS και άλλες τρομοκρατικές ομάδες έχουν ανάγει την διαστροφή των Wahhabi σε νέα ύψη καθώς δεν έχουν πλέον κανένα σημείο αναφοράς και έχουν πλήρως εγκαταλείψει την παράδοση. Ακόμη και το καθεστώς των Saud νοιώθει πλέον να απειλείται από το τέρας που οι ίδιοι βοήθησαν να δημιουργηθεί. Δημόσια, έχουν αποστασιοποιηθεί από την τρομοκρατία του IS και μέσω της ιεραρχίας της Μέκκας διακηρύσσουν πως η τρομοκρατία του IS είναι ένα χυδαίο έγκλημα σύμφωνα με τον νόμο της σαρία. Αυτή είναι μια συνήθης πρακτική των Saud όταν νοιώθουν στριμωγμένοι.

Παρόλα αυτά, η ομοιότητα στις πρακτικές είναι ξεκάθαρη. Αν το IS ανατινάζει ναούς, ακολουθεί το παράδειγμα των Saud που, την δεκαετία του ’20, οδηγούμενοι από τις διδαχές του Wahhab, ανατίναξαν μαυσωλεία 1.400 ετών στο κοιμητήριο Jannat ul Baqi της Μεδίνας. Όπως προαναφέρθηκε, το μίσος για τους Σιίτες είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του δόγματος των Wahhabi. Οι πρώτες καταγεγραμμένες δολοφονίες και καταστροφές που προέβησαν, ήταν στην Καρμπάλα τον 19ο αιώνα, ακολουθούμενες από το πλιάτσικο και την ολοσχερή καταστροφή του τάφου του Χουσεΐν, του εγγονού του Μωάμεθ. Ανεξάρτητα από τα πρόσωπα, το μίσος εναντίον των Σιιτών είναι πάντα στο επίκεντρο της ιστορίας των Wahhabi και των Saud. Αυτό συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον από τους σημερινούς σημαιοφόρους τους, το IS και την Al Qaeda.

Αν το Ισλαμικό Κράτος ανατινάζει ναούς, είναι γιατί ακολουθεί το ιστορικό προηγούμενο της δεκαετίας του ’20 που ξεκίνησε ο Οίκος των Σαούντ. Στην φωτό βλέπετε το τζαμί του Προφήτη Younis κατεστραμμένο από βομβιστική επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στην Μοσούλη.

Η επιστροφή του Wahhabi

Ποιες είναι οι αιτίες της επανεμφάνισης του Wahhabism τις τελευταίες δεκαετίες; Ένας λόγος είναι η Ιρανική Επανάσταση στην δεκαετία του ’70, την οποία οι Wahhabi εξέλαβαν σαν απειλή. Αυτό τους δραστηριοποίησε σε μια προσπάθεια να μείνουν στην επιφάνεια. Αυτή η δραστηριοποίηση είχε ως αποτέλεσμα τις θανατηφόρες εκδηλώσεις ομάδων όπως οι Boko Haram, Al Shabab, Al Qaeda, Taliban και τώρα το IS, καθώς και άλλες σε όλο τον κόσμο. Ακόμα και το Ισλάμ των Σιιτών άλλαξε ριζοσπαστικά κατά την μετά-Χομεϊνί εποχή. Δεν είναι όσο μετριοπαθές ήταν στο παρελθόν.

Τα καθεστώτα της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ φαίνεται πως έχουν καταλάβει το τέρας που δημιούργησαν και που απειλεί ακόμη και την δική τους ύπαρξη. Αν και το IS παραμένει βαθειά Wahhabi, είναι υπερ-ριζοσπαστικό και «μπορεί κανείς να το αντιληφθεί σαν ένα μετεξελικτικό κίνημα για την διαμόρφωση του σύγχρονου Wahhabi.» Σήμερα, είναι ολοφάνερο πως μόνο μια συλλογική στρατιωτική ενέργεια μπορεί να αντιμετωπίσει το IS, αλλά επίσης είναι απαραίτητος και ένας ενδο-ισλαμικός πόλεμος που θα αλλάξει την νοοτροπία αν θέλουμε ειρήνη στον ισλαμικό κόσμο. Και επιπλέον πρέπει να δούμε πέραν των συνηθισμένων Ισλαμοφοβικών και Ισλαμολατρικών απόψεων.

(Ο S. Irfan Habib κατέχει την έδρα Maulana Abul Kalam Azad στο National University of Educational Planning and Administration στο Νέο Δελχί.)